Hz. Süleyman devridir. Kuraklık ve kıtlık her yeri kavurmaktadır. Hz. Süleyman, mü'min bir toplulukla beraber, şehrin dışında, yağmur duasına yönelmiştir. Yolda bir karınca dikkatini çeker.
Zavallı hayvan sırtüstü yatmış, ayaklarını göğe doğru uzatmış, debelenip dua etmektedir. Karıncanın duasına kulak kabartır Hz.Süleyman. karınca demektedir ki : "Allah'ım bizi Sen var ettin. Ve senin rahmetin olmadan biz yaşayamayız. Ya bize su verirsin ya da bizi helak edersin. Emir, Ferman Sen'indir."
Gözleri yaşarır peygamberin. Ve az sonra Cebrail'in getirdiği haberle de coşar, taşar, ağlamaya başlar.
Cebrail o karıncanın duasının kabul edildiği haberini getirmiştir.
Peygamber, yanındaki topluluğa döner: "Dönün!" der.. "Siz başkasının duasıyla sulanacaksınız!"
ALLAH (cc) basit bir karıncadan, Hz.Muhammed'e kadar bütün yarattıklarına
karşı rahmeti ve sevgisi sonsuz olandır...
Zavallı hayvan sırtüstü yatmış, ayaklarını göğe doğru uzatmış, debelenip dua etmektedir. Karıncanın duasına kulak kabartır Hz.Süleyman. karınca demektedir ki : "Allah'ım bizi Sen var ettin. Ve senin rahmetin olmadan biz yaşayamayız. Ya bize su verirsin ya da bizi helak edersin. Emir, Ferman Sen'indir."
Gözleri yaşarır peygamberin. Ve az sonra Cebrail'in getirdiği haberle de coşar, taşar, ağlamaya başlar.
Cebrail o karıncanın duasının kabul edildiği haberini getirmiştir.
Peygamber, yanındaki topluluğa döner: "Dönün!" der.. "Siz başkasının duasıyla sulanacaksınız!"
ALLAH (cc) basit bir karıncadan, Hz.Muhammed'e kadar bütün yarattıklarına
karşı rahmeti ve sevgisi sonsuz olandır...